obierak

obierak

Opublikowane 07.04.2021 przez Admin

Lecz gdy czwarty przyniosły pór odmienne lica, Wyszła przez sukidziewki na wierzch tajemnica.

talerze emaliowane - Siedzi biedak we Florencji, przedwcześnie zgrzybiały, jak sam pisze o sobie „stary, łysy, kulawy, ślepy, bez zębów, siwy, skurczony w cztery pałąki Teofil”.

O tej porze drzewa i krze już okwitły, wczesną wiosną jednak musiało tu być całe morze żółtych i białych kwiatów. Zostawił nietknięte tylko cztery słowa. W miarę jak zapuszczałem się w te nieczyste kraje, zdało mi się, że ja sam staję się nieczysty. Nie będzie proroków, to Bóg pozbawi Żydów Szechiny. Jak w ucieczce, pobiegł ulicą, słuchając, jak w ślad za nim głucho huczał gmach Róży Alpejskiej: Stał on w szarym surducie… Na rogu dorożkarz, wymachując batem, wściekle szarpał klacz z miejsca. Łysy kwadratowy niespodziewanie rozgniewał się. Użyli wówczas takiego zwrotu: „Biada statkowi, który odpłynął, nie zapłaciwszy podatku”. — A to jest Stare Miasto: to jest rozpusta, nędza i ciemnota. — Bóg to osądzi. — A zwleczesz się — Co nie ma się zwlec — pomożemy. Albo Wołyński oddał Pamiętnik Szymanowskiej, opieczętowany, Estreicherowi w r.

---

toster na 4 kromki

Opublikowane 10.07.2021 przez Admin

Ogłaszam tę powiastkę nic nie zmieniając w rękopisie z roku 1830, co może mieć dwie ujemne strony: Pierwsza — dla czytelnika: bohaterowie jej, jako Włosi, mniej go może zainteresują, ile że charakter tego kraju dość jest różny od Francji.

Żołnierze, których Fabrycy mógł dojrzeć, byli widać zupełnie pijani; jeden chciał go zatrzymać, wołając: — Dokąd ty bierzesz mojego konia Kiedy Fabrycy znalazł się o ćwierć mili, odwrócił głowę: nikt go nie ścigał, dom był w płomieniach. Bardzo być może, że jesteś przeciążona pracą. Widzę nagle rozpierzchającą się wodę, połę czyjegoś hewloka w czyjejś pięści, dwie zadarte do góry nogi w wysokich kaloszach i czarnych „niezapominajkach”, czarne wąsiki, ogoloną brodę i rozwarte szeroko usta o cal nad powierzchnią wody… Oho Szczęściem nie topi się żaden dżentlmen, — owszem, wyłażą na brzeg w straszliwych, co prawda, postaciach. Dla Żydów jarzmo niewoli uczynił jeszcze bardziej ciężkim. Zrobiło się ciemno i cicho. Czwartego dnia wypłakałem się ogromnie, a jeszcze potem, gdym się już trochę uleczył — to jest z miłości, nie z pijaństwa — próbowałem się zakochać w pierwszej lepszej, ale już nie mogłem, daję ci na to słowo uczciwości, mój panie — I nie masz już nadziei na przyszłość Augustynowicz zamyślił się trochę i odpowiedział: — Nie. Po tym czysto przygotowawczym zabiegu, spojrzał w ulicę dEnghien i znikł, zostawiając pojazd pod strażą stajennego. A oddał… Wyrwał mnie z toni… Przez to przeszedłem pod waszej książęcej mości inkwizycję… Nie wahał się mnie ratować, chociaż o tę samą pannę tentował… Winienem mu wdzięczność i zaprzysiągłem sobie, że mu się wypłacę… Wasza książęca mość uczyni to dla mnie, aby ni jego, ni jego przyjaciół żadna nie dosięgła kara. Zaledwie ruszyliśmy z miejsca, chwycił mię, jak w kleszcze, ścisnął mocno i dał poznać, że — nie puści. Potem przyszło wyczerpanie, zmęczenie i poczucie bezradności tak silne, że niemal podobne do spokoju. Mózg tedy, jako zdolność analityczna w człowieku, ma ten sam destrukcyjny charakter”.

---

pierogarka

Opublikowane 04.04.2021 przez Admin

Zaparza czaj. Wy zaś, sąsiedzi moi, co o każdej porze Przywykliście na moim gromadzić się dworze, By słuchać piewców pieśni, pić wino czerwone, Posłuchajcie, co powiem: w skrzyni tej złożone Mieszczą się dla naszego gościa piękne szaty, Misterne złote sprzęty i inny bogaty Dar, zniesiony przez różne feackie panięta. Kawalerowie śmieli się, szlachta poczęła się zbliżać, rozweselona, zwłaszcza młodsi, potężni wyrostkowie o szerokich barach i pucołowatych policzkach. Scenariusze działań scenicznych uprawianych przez Białoszewskiego i kilka bliskich mu osób — scenariusze i zapisy, bo trudno nazywać je sztukami scenicznymi — dostępne są dzisiaj w wydaniu Teatr Osobny 1955–1963 Warszawa 1971. Obecność tego najwyższego sędziego rozrywała księcia w chwilach złego humoru: bawił się tym, aby go poniewierać. Duma pani Clapart umiała przemóc swą naturę jedynie dla dobra Oskara i w stosunku do pana Moreau, jedynego człowieka, który pozostał jej wierny w nieszczęściu. — Na miły Bóg cóż się stało Znalazła się córka Jurandowa Zali Maćko nie do Zbyszka, tylko po Zbyszka pojechał Widziałeś ją Gadałeś z nią Czemużeś jej nie przywiózł i gdzie ona teraz Usłyszawszy Czech ten nawał pytań, skłonił się do kolan dziewczyny i rzekł: — Niechże to nie będzie gniewno waszej miłości, iże na wszystko razem nie odpowiem, bo nie sposób; jeno będę kolejno na jedno po drugim odpowiadał, jeśli przeszkody nie znajdę. A tymczasem rozbudziła się piekielnica, bo dla niej trzeba było mocniejszej jeszcze przyprawy — i nuż się drzeć: — Huź, smoki, huź, węże, huź, żmijce i padalce Gońcie i rwijcie tego rycerza, co ze skarbami mego przyszłego syna Jancychrysta ucieka Dopiero kiedy nie zakłębi się w górach, kiedy nie ruszą się potwory, aż się bór począł jak od wiatru kołysać. Sądził przedtem, że będzie wprost przeciwnie, że te panie będą okazywały aż nazbyt wiele skrupułów i delikatności — i to było pierwsze jego rozczarowanie. W Lilli Wenedzie: — „Lecz wy mnie puście do ojca mojego, który od dwóch dni jest morzony głodem…” W Anhellim: — „Posłani są na zaludnienie…” „On był przeznaczony na ofiarę…” W Księgach plelgrzymstwa: — „Pielgrzymie, stanowiłeś prawa i miałeś prawo do korony, a oto na cudzej ziemi wyjęty jesteś z pod opieki prawa…” — widać dobry przykład tej konieczności formy biernej, która uwydatnia i maluje głębię bierności w przeciwieństwie do czynnej siły, wyrażonej przez użycie czynnej formy w pierwszej części zdania. Od czasu do czasu majaczyłem zupełnie — i bodajem zginął — ale wołałem na Klarę imieniem tamtej i rozmawiałem z nią, jak z tamtą. por ti

Zebrał zaufanych przyjaciół, aby wspólnie naradzić się nad dalszym postępowaniem wobec Mordechaja.

---

termos prozniowy

Opublikowane 23.02.2021 przez Admin

— Tak być musiało — mówiła sobie — on nie mógł zrobić inaczej dla ocalenia siebie i mnie. Pozostawał wówczas pod opieką przewodnika, który nań dość głęboko oddziaływał, a, według zaświadczenia w Some Reminiscences, był człowiekiem wybitnej wartości. I podniósłszy oczy w górę, począł wzdychać raz po razu tak żałośnie, że aż Maćko wzruszył ramionami i w duchu rzekł: „Zaliby do swojej starki tak wzdychał Nużby szczerze był niespełna rozumu” Ale tymczasem wprowadził go do dworca i obaj znaleźli się w obszernej sieni, przybranej rogami turów, żubrów, łosi i jeleni, i oświeconej przez płonące na potężnym kominie suche kłody. Dlatego to wrażenie, ponieważ ich człon środkowy, który gdzie indziej zajmuje soczewka egotyczna, przedstawia się w sposób bardziej zobiektywizowany, a jednak nie przestaje być równie osobisty. Błękitnooka rzekła mu na to Pallada: „Nie trwóż się: trochę serce przez ciebie zagada, Trochę natchnie bóg który. Nie mogąc go dosięgnąć inaczej, M… próbował go ośmieszyć.

---

---

---

---