Klelia miała włosy popielatoblond, odcinające się łagodnie od delikatnej, ale zbyt bladej cery.
Szafy mroźnicze, szafa mroźnicza - Nie wiem nic pewnego, ale pokojówka sądzi, że ta złowroga figura zjawia się w kuchni jedynie po to, aby pana zgładzić.
Cóż to było innego, jeśli nie czułe ojcowskie żegnanie z dziećmi, jakoby obraz pożegnań i uścisków, jakie dajemy synom umierając i jeśli nie wyraz naturalnej skłonności, która w tej ostatniej chwili, przywodzi na pamięć rzeczy najdroższe nam za życia Epikur, dręczony, jak powiada, straszliwą kolką, umierając, za całą pociechę miał piękność nauki, którą zostawiał światu. A wojny toczą ku rozpostarciu swej chciwości. Tak było. Siedem lat mnie trzymała — i nieraz łza padła Na ambrozyjne szatki, które na mnie kładła. — Co mi szkodzi Była jednak pewna strona w tym nagłym postanowieniu, która mu się nie podobała. Usuwają się z dworu i myślą wyłącznie o tym, aby zażywać spokojnego życia oraz przywilejów swego urodzenia.
Że nie zostałem artystą, to się tłómaczy tem, że zapewne nie miałem talentu, jakkolwiek moi nauczyciele muzyki i rysunku byli przeciwnego zdania; ale zastanawiam się nieraz nad tem, dlaczego ani ojciec, ani ksądz Calvi, nie potrafili mi wszczepić nawet swoich zamiłowań w tym stopniu, w jakim mieli je sami.
I Nabuchodonozor tak uczynił. — Kaczki też się nią nie zachwyciły — odrzekł Szczur pogodnie. Nie było to już pierwszy raz, ale zawsze jakoś sami studenci zacierali to między sobą, nie chcąc kompromitować się wobec opinii — teraz przebrała się miarka. Gubię się w tajemnicy własnych myśli i uczuć. Gdyby tak było, spostrzegłabym przecie. Zamoyski za głowę się porwał. Wyglądał tak i tak i prosił o przekazanie takiego to i takiego polecenia. — To prawda, rzekłem; znam wielu filozofów, którzy dobrze by uczynili, poświęcając się tym naukom. Pod tkaniną słów dopatruję się niezmierzonego obszaru uczuć …. Nie lubię prasy i uważam ją za jedną z plag, trapiących ludzkość. Staje się jedynie symbolem ogólnym poetyckiej jasności, klarowności, społecznej dostępności poezji.
Sam Sakowicz w Taurogach przestał chodzić na wyprawy, jeno listy po nocach pisywał i w różne strony rozsyłał. Ława końskich piersi prze ich, przechyla, obala, więc bodą nożami brzuchy końskie; tysiące szabel tnie ich bez wytchnienia; ostrza wznoszą się jak błyskawice i spadają na głowy, karki, ręce — i oni tną jezdnych po nogach, po kolanach, wiją się i kąsają na kształt jadowitego robactwa — giną i mszczą się. 12. 10 — Puls siedemdziesiąt dwa. Grisza — do kuchni. Ci, po wysłuchaniu słów króla, wpadli w przerażenie. Więcej mają znaczenia jego recenzje literackie, umieszczane w tym czasie 1841–1842 w Demokracie Polskim, nieliczne wprawdzie, ale takie, w których stan jego duszy i kierunek wyobrażeń mógł się lepiej niż w humorystyce wypowiedzieć. Tuż przed Cyporią zobaczyli winnicę. „Wchodzicie do mojego wnętrza drugiego”. — Nie odpowiada pani… — rzekł Wokulski. Jeden z nich był kulawy na obie nogi, a drugi kompletnie ślepy. podatek od darowizny pojazdu
— Więc… mam do zbycia ważną tajemnicę… — Nie mam prawa nabywać tajemnic — odpowiedział już zmieszany Wokulski.
Wyjdą razem z tłumem i pójdą prosto do domu. Tam szło już łatwiej, chociaż całe wschodnie Mazowsze szumiało również jedną puszczą. Może pan myślisz, że stracisz na tym wiele Bynajmniej. Mógłby rzec jaki Achiw, podły niedołęga, Że z nas żaden wielkiego męża nie dosięga, Jeśli łuku Odysa naciągnąć nie zdoła, Aż bóg nadniósł jakiegoś błędnego warchoła, Który jak nic łuk napiął i topory przeszył. Nie ma w tym dziwu, jeśli moja książka dzieli los tylu innych i jeśli pamięć moja zbywa się tego, co piszę, jak i tego, co czytam: tego, co daję, równie jak tego, co otrzymuję. Choć bywa i na odwrót.