witryny gastronomiczne

witryny gastronomiczne

Opublikowane 11.02.2021 przez Admin

Struna światła to tytuł debiutu poetyckiego Zbigniewa Herberta.

pierogarka na 5 pierogów - Źle, bracia Już tam tchórz coraz bardziej ludzi oblatuje i coraz tańsza im nasza do obrony gotowość.

Szybko narzuciłam ubranie i poszłam do pokoju Wilhelma. Na stole, nakrytym białym obrusem, czekały już grzanki, przysposobione przez nie z okazyi przybycia Janinki. Lecz pan starosta na niego nie patrzył, jeno przed siebie, i w końcu rzekł: — I jakże tu Szwedów zwyciężyć, kiedy to dopuszczenie boże, wola wyraźna, w proroctwach odgadnięta i przepowiedziana… Oj, do Częstochowy ludziom, do Częstochowy… I znowu pan starosta umilkł. I znów dał znak Diederichowi, lecz ów wydał dziwny, gardlany głos i pokazał zarazem na migi, że potrzebuje obu rąk, a nadto, że chce, by komtur mu poświecił. Owoż, gdy na skinienie groźnej Persefony On tłum cieniów niewieścich zniknął rozpierzchniony, Widziałem, jak Atrydy duch przyszedł posępny, A z nim pomknął i orszak duchów nieodstępny Tych wszystkich, co w Ajgista zamku dali głowy. Tymczasem rozbiegła się wieść pomiędzy wojskiem, że król wielką buławę ukochanemu wodzowi przysłał. głośno: Rzeczcie królowi, iż może rachować… PORUCZNIK wracając Z Mezopotamii, hetmanie, ku tobie Przyszło powtórne poselstwo. Zagroziłem jej, że jeszcze się przekona, czy nie należało słów moich potraktować poważniej. „Zabacuł” — To zrobił z pewnością Zabacuł — Z tym Zabacułem wytrzymać już trudno — Powiedzcie Zabacułowi, że klasa to nie stajnia. — Pozwoliła panu tego się domyślić, kochany panie marszałku? — Ależ bynajmniej, bynajmniej. Czy ja zginę od niego, czyli on ode mnie… I nic go już w zapędzie rycerskim nie wstrzyma.

---

widelce i noze

Opublikowane 26.01.2021 przez Admin

Więcej jeszcze: znając bowiem ze słyszenia zwyczajne nasze zabawy, to jest polowanie, piłkę, strzelanie do celu, i on interesuje się nimi pilnie, i mniema brać w nich ten sam udział co my: rozgrzewa się, podoba w nich sobie, mimo iż poznaje je jeno uszami. Przycisnął tylko do ust w milczeniu rękę panny Heleny, a następnie panny Ratkowskiej — i wyszedłszy z tego pokoju przesyconego nieszczęściem i jodoformem, odetchnął głęboko. To znów do rozpaczy przywiedziony ksiądz nie znajduje nic prócz… pastylek sublimatu dla swojej kochanki, jak w cytowanej niedawno przeze mnie skardze dziewczyny do kurii biskupiej. Druga, jeszcze większa burza zbierała się pod Adrianopolem, a przeciw tej powodzi sterczała jedna kamieniecka opoka, zresztą, Rzeczpospolita leżała jak step otwarty albo jak człowiek chory, niemocen nie tylko się bronić, ale i powstać na nogi. W też ślady za panem Myśliszewskim przyjechał pan Bogusz, a po nich przyszły wiadomości wprost z Mohilowa, z Jampola i z samego Raszkowa. Twarz Antei stała się natychmiast biała jak kreda, wpółotwarte jej usta oddychały pośpiesznie, pierś poczęła się podnosić szybkim ruchem.

Chce zniszczyć naszą perłę. — Dlaczegóż takie grube ściany — Dotknij go — rzekł Geist. Bartek, wedle tego, co słyszał od Wojtka, zgoła inne o Francuzach miał wyobrażenie. — Z czym przychodzisz, mój kochany — Przychodzę pożegnać się z tobą. Ten zaś powiedział: „Dobrze ci się będzie wiodło na świecie, który jest arcydobry i dożyjesz długich lat w świecie wieczności”. Zegar, zegar, mrucz, zegarze. Bóg na to rzekł: — Ezaw jest złoczyńcą i grzesznikiem. — Co słychać — Nie śpią już i huczą jak pszczoły w ulu — odparł chorąży. W końcu fortuna wyświadczyła mu tę dogodność, iż nawiedziła go tym cierpieniem na dobre. Ksenia… Ten język zawsze się wygada… Szalona żyje. — Lepiej niepodobna było wszystkiego ułożyć.

---

syrop do lemoniady

Opublikowane 06.05.2021 przez Admin

Pewnego dnia Afrykanie wezwali Żydów na sąd przed obliczem Aleksandra Macedońskiego. Ale, aby zachować ścisłą bezstronność, nie będzie może zbytecznym stwierdzić źródła głupiej próżności Oskara, zaznaczając, że przyszedł on na świat w domu jejmości, matki cesarza. W dzień ten nigdy łza w oku nie stanie mu duża, Choćby drogiego ojca i matkę pochował; Nigdy, choćby kto miednym mieczem zamordował Brata mu albo syna, przed jego obliczem — Taki to czar był, napój niezrównany z niczem Dostała go Helena od Tona małżonki, Polydamny, w Egipcie, gdzie ziemia korzonki Osobliwe wydaje na leki lub trutki: Toż każdy tam znachorem nie z innej pobudki, Tylko że zna te leki — istny ród Pajona. Czarniecki przepłynął pierwszy, lecz nim woda zeń ociekła, wypłynęła za nim laudańska, więc machnął pan kasztelan buzdyganem i krzyknął na Wołodyjowskiego: — W skok bij A do wiśniowieckiej pod Szandarowskim: — W nich I tak puszczał jedną za drugą, póki wszystkich nie odprawił. Zaczął się bawić tabakierką na marmurowej płycie stoliczka stojącego przy jego fotelu. — Nie frasuj się, Michale — rzekł Babinicz — odnajdziesz go, a nie, to ja odnajdę. „W niedalekiej przyszłości cały Łowicz zostanie masoński”. Poprzednie szturmy wydały się tylko niewinną igraszką przy tym straszliwym rozpasaniu się ognia Henryk Sienkiewicz Potop 363 i żelaza. Gra nie jest warta świeczki: skąpiec gorzej wychodzi na swej namiętności niż ubogi; zazdrośnik gorzej od rogala. Siatka zakryła szklane drzwi, winda ruszyła i kwadratowe plecy, odwróciwszy się, zamieniły się na pierś bohaterską. A w tejże chwili na rogach majdanu poczęto trąbić — nie przez musztuk, ale rozgłośnie, jak czyniono zwykle przed wielką bitwą. technorattan na taras

Podawała mu do stołu jedzenie i napoje.

---

gotowanie prozniowe sous vide

Opublikowane 22.03.2021 przez Admin

Do Mojżesza zwróciło się dwóch mężów, żeby rozsądził ich spór o niewolnika. Sabal pomógł mi przejść na swój wózek, dwukołowy. Perfidna asceza, a jednocześnie wieloznaczna sugestia w tym się mieściła. Trzeci raz już przeze mnie nie przejedzie, a jeśli przejedzie, to się chyba więcej nie podniosę. Wreszcie Hlawa, któremu znudziło się oczekiwanie i milczenie, pochylił się do ucha Zbyszka i począł szeptać: — Panie… Jeśli, da Bóg, żaden z psubratów nie ujdzie, czybyśmy nie mogli nocą pociągnąć pod zamek, przeprawić się i zdobyć go niespodzianie — A to myślisz, że tam łodzi nie strzegą i hasła nie mają — Strzegą i mają — odszepnął Czech — ale jeńcy pod nożem hasło powiedzą, ba sami się po niemiecku do nich obezwą. Wówczas zatrzymał się i w jednym mgnieniu oka obrócił czoło ku nieprzyjacielowi. Kto padł ranny, tego miażdżyły podkowy. Śmiech czy wzruszenie zostawiają tu osad niesmaku. Skoro trzeba narażać się na azard niepewnego wyboru, wolę raczej, aby to było pod komendą kogoś, kto bardziej pewny jest swoich mniemań i krzepciej się ich trzyma niż ja moich, których grunt i spadek wydaje mi się nader śliski. Reputacja świata nie wchodzi w grę przy takim przedsięwzięciu; szaleństwem jest mieć wzgląd na nią. ORESTES Jak skończy się to wszystko, czy wiecie Ja nie wiem.

---

---

---

---