— Kto tu buntownik Wojsko czy hetman, który się przeciwko własnemu panu zbuntował — pytał Zagłoba.
Tace ekspozycyjne nierdzewne prostokątne z uchwytami - Witkiewicza i u niektórych prozaików np.
Cios to okrutny, wszelako już zdałem się na wolę Boga, który jak tuszę, wszystkie krzywdy bratu memu hojnie wynagrodził, ale na mnie nowy ciężar zesłał, bo muszę wojnę domową prowadzić, a dla każdego obywatela, miłującego ojczyznę, gorzka to dola… Miecznik nie odrzekł nic, tylko spojrzał nieco bokiem na Oleńkę. Ja także odpowiem jak pan Wokulski: czy wiesz, dlaczegom to zrobiła… — Ale pani to zrobiła i babcia to zrobiła, i my wszyscy to samo zrobimy — mówił z ironicznym chłodem Starski. Któż przepowiedziałby mi w Combray — kiedy z takim utęsknieniem czekałem na matkę, by przyszła i powiedziała mi dobranoc — że niepokoje przeminą, a gdy wrócą, to już nie za sprawą matki, tylko młodej dziewczyny, z początku będącej jedynie kwiatem na tle morza, który będzie wabił moje oko każdego ranka; kwiatem czującym, w którego uczuciach tak bardzo zapragnę mieć poczesne miejsce, iż popadnę w naiwną rozpacz z powodu jej niewiedzy co do mojej znajomości z panią de Villeparisis. Miała też włosy proste, blond, do ramion. Jakże odległe było w tamtej chwili marzenie o Wenecji Jak kiedyś w Combray marzenia o znajomości z księżną de Guermantes, oddalające się z nadejściem pory, kiedy nie liczyło się dla mnie nic oprócz jednej rzeczy — żeby mama była przy mnie w moim pokoju. — No, nie bocz się tak głupio, Jörgenie Opowiedz raczej jeszcze coś o takim młynie kozłowym… którego nie dostanę. Stanęliśmy tam już koło piątej, ale nie było zgoła łatwym zadaniem przezwyciężyć prąd wody, spadającej z ławicy gnejsowej, kilka stóp wysokiej. Siedząc w ławce, obok Anielki, miałem jakieś błogie złudzenie, że siedzę obok mojej narzeczonej. W zakończeniu młodzieńczej Geschichte der romanischen und germanischen Völker I wyd. Od czasu przyjazdu do Frankfurtu mieszkam w domu — przypadkowo — oznaczonym numerem 13 — […] Na początku moich kontaktów z poezją polską staje jednotomowe wydanie popularne dzieł Mickiewicza, które otrzymałem jako subskrybent w roku 1934. Ale ona nie tylko że nie chwytała się tak energicznego środka, ale doświadczała wyrzutów, iż myśl jej wciąż goni za młodym podróżnym.
Wtedy przebiegł go dreszczyk, jak mała mysz, wzdłuż kręgosłupa. Przede wszystkim sprawa moja nie ma nic politycznego; zabiłem po prostu człowieka, który chciał mnie zamordować, bo rozmawiałem z jego kochanką. — «Nieraz mu ból zadała i teraz go zada». Lecz że mają wiadomości, iż wojsk w Rzeczypospolitej nie masz, przeto tuszą powszechnie, że Kamieniec, choć nie bez trudu, zdobędą. Przystąp natychmiast do dzieła, ale za pomocą trucizny, a zwłaszcza jak najmniej narażaj życie. Owo, jak rzekłem, przebywam najwięcej u siebie w domu; ale rad bym podobać sobie tam bardziej niż kędy indziej: Sit meae sedes utinam senectae Sit modus lasso maris, et viarum Militiaeque Nie wiem, czy dojdę kiedy do tego.
A jeśli Rzym płonie z rozkazu cezara, to któż może zaręczyć, że i ludność nie zostanie z jego rozkazu wymordowana. Żyd zaciął pletnią swego bachmata i zaczął uciekać gwałtownym cwałem. Woda nie natrafia na obu brzegach na ten sam opór warstw ziemi, a niedostrzegalne wprost wzniesienia gruntu powodują liczne zakręty. Zrazu Fabrycy nie zrozumiał; wreszcie spostrzegł, że w istocie prawie wszystkie trupy miały czerwone mundury. I żadne prawa nie zażywają prawdziwego szacunku prócz tych, którym Bóg użyczył długiego trwania, tak by nikt nie znał ich początku, ani też nie miał świadomości, by kiedykolwiek mogły być inne. [Machnicki uczuł dziwną błogość w duszy. ] Wtedy zgasł i umarł we mnie dawny człowiek, a narodził się nowy. Zadajemy jedno pytanie, odrzucają nam ich całe gniazdo. Nareszcie wybąkał: — Przepraszam… Doprawdy nie miałem zamiaru… Ale sądzę, że moja przyjaźń dla czcigodnej prezesowej, która, panie, tak… — Skończmy, panie, z wyjaśnieniami — rzekł ze śmiechem Wokulski ściskając go za rękę. — A jakiż będzie w ostatku skutek naszych listów — Że zwątlą ducha do ostatka, że panowie senatorowie rozpoczną z nami układy i że całą Wielkopolskę, bodaj po kilku wystrzałach na wiatr, zajmiemy. Co za hańba Rownego śmiał pokrzywdzić rowny I użyć władzy swojej na gwałtu narzędzie Ta obelga niełatwo w sercu startą będzie: Owoc mych trudów, dana po dobyciu miasta, Gwałtem z rąk przez Atryda wydarta niewiasta… Ale przeszłe zostawmy rzeczy w niepamięci, Nie przystoi mi w wiecznej uprzeć się niechęci Powiedziałem: nie pierwej skrócę gniew zawzięty, Aż bitwa o tesalskie otrze się okręty… Teraz idź, wpadnij na nich, Patroklu waleczny, Oddal od floty greckiej wyrok ostateczny, By nie rzucili na nią ognistej pożogi I nie przecięli wojsku do powrotu drogi… A gdy od naw odeprzesz Trojan, wracaj do mnie, Choćby ci szczęścił Zeus, użyj szczęścia skromnie I staraj się powściągać twą zwycięską dzidę Beze mnie walcząc, moją zwiększyłbyś ohydę.
W Kamieńcu mieliśmy kilka dni zabawić, a w drugim dniu naszego tam pobytu pan Zachnowicz wieczorem, zanim się spać położył, dał mi list i rzecze: — Jutro rano, skoro się tylko dzień zrobi, masz pismo to zanieść do Kniażpola, do dworu, i oddać go panu Janowi Awakowi, który, jako słyszę, z Bałty tam powrócił, a pilną sprawę ze mną ma. — Nie tak często jak ja — odpowiedział pan Zagłoba. ELEKTRA A przecież — patrzcie tylko — jak on jest podobny. — Wikta nie pozwala mi iść do mamy. Rozkład okresu jednolitego to albo zanik, przetworzenie stylu, albo powrót przygłuszonych czy zaniedbanych problemów. Ach, figi — Czy wy pamiętacie jeszcze, jak pachną figi i daktyle wespół z igłami choinki Tymczasem znad stawu słychać już było głos ojca i matka brnęła po śniegu okutana od stóp do głów, między klombami róż owiniętych w słomę. — Nikogo do kogo bym… No, nie biorę ci tego za złe — odparł cierpliwie Szczur. Zbierz uwagę i słuchaj mnie: opowiadałem na Palatynie, żeś chory i nie możesz opuszczać domu, tymczasem nazwisko twoje znajduje się jednak na liście, co dowodzi, że ktoś nie uwierzył moim opowiadaniom i postarał się o to umyślnie. Zresztą, tradycya ciągnęła ją w jego stronę; kto miał zwyciężyć — łatwo było przewidzieć. Nie zauważyła nigdzie osobliwego wyrazu, wszędzie mniej lub więcej doskonałe zadowolenie z siebie. Posiedzenie trwało dziś bardzo długo. cło samochody z niemiec
Bronek się blado uśmiechał.
— Gdzie jest twój brat — W bożnicy. Wspomniałem np. Wieczór mijał. Grzesznego człowieka zawsze trzeba odtrącić lewą i przygarnąć prawą ręką. Lecz Inach nie spocznie, Dopóki wyraźnego nie zyszcze rozkazu, Ażeby mnie za próg swój wypędził od razu, Za krańce swej dziedziny: na okrajach ziemi Mam tułać się, tak słowy rzekł mi okrutnemi, Bo jeśliby nie wygnał, jest ci Zeus na niebie, Co gromem swym ród cały w popiele pogrzebie. — Ketling Tak mi się widzi, że nie wybiła jeszcze nasza godzina.